Langs de Starrevaart heerst aangename rust

Door Ineke Kouwenhoven

Veel soorten dieren in natuurgebied Starrevaart
boeien natuurliefhebbers

Leidschendam - "je gelooft niet wat je allemaal ziet!" Vol verbazing buigt een groepje natuurliefhebbers zich over een bakje water dat net uit de Starrevaart in Leidschendam is geschept. Het krioelt van het leven. Naast watervlooien, een zoetwaterkreeftje en een platworm sjeest er ook een zwemwants in het bakje rond. Een wants is een bijzonder bezig beestje met grote zwempoten waarmee het zich razendsnel door het water beweegt. Vermoeiend om naar te kijken, zeker bij temperatures die deze zonnige zondagmiddag oplopen tot zo'n 30 graden. De IVN Vereniging voor Natuur en Milieu-educatie verzorgde gisteren een waterexcursie in Vlietland. Corry van Leeuwen, Irene van Wissen en Titia Kiers laten een groepje mensen kennismaken met wat er in en langs het water leeft en groeit. Om bij het startpunt langs de Kniplaan te komen was het zigzaggen door een fietsende menigte maar langs de Starrevaart heerst een aangename rust. Titia Kiers is blij dat het recreatiegebied zo ingedeeld is. "Aan de andere kant heb je de strandjes, de jachthaven en het restaurant, hier kun je rustig rondkijken en genieten". Na een wat aarzelend begin, wordt het enthousiasme voor wat er ontdekt wordt steeds groter. De diertjes zelf worden ook sneller herkend: paddevis, bloedzuigertje, vlokreeftje en verschillende soorten slakjes. Langs de Starrevaart staan veel rietplanten en lisdodden, de grote bruine sigaren die tussen het riet staan. Van Leeuwen: "Deze planten groeien heel snel en vormen in een korte tijd een soort plateau waar dan weer andere plantensoorten op kunnen gedijen. Als je ze hier ongehinderd laat groeien, zit over een aantal jaren de hele plas dicht".

Ecosysteem

De Starrevaart staat niet in verbinding met een andere waterweg en vormt een ecosysteem op zich. Toen machines nog bezig waren met het afzuigen van het zand streken de eerste watervogels er al neer, zoals lepelaars. "Waar voedsel is, zijn beesten", aldus Van Leeuwen. "je ziet hier vaak wen torenvalkje op een lantarenpaal loeren op een muisje". vult Titia aan. In een smal slootje langs de vaart heerst de waterpest. Irene haast zich te zeggen dat dit geen vreselijke ziekte is maar een dominante waterplant die andere planten verdringt. Een schep uit deze sloot levert dus eerst een hoop groen op. Maar even later komen een waterspinnetje, cen poelslak en zelfs een paar piepkleine baarsjes te voorschijn. Na het natte gedeelte voigt nog een droog stukje Vlietland. Met het koninginnekruid dat als het in bloei staat, veel vlinders aantrekt. Het jacobskruiskruid langs het wandelpad zit vol met rupsen. 'Die hebben felle kleuren en zijn echt niet te eten. Een jonge vogel die het probeert, doet dat maar ?n keer', aldus Corry. 'Toch groeien veel rupsen niet uit tot die mooie zwarte jacobsvlinder met rode stippen. Ze worden gebruikt door sluipwespen als broedpiek voor hun eitjes, dus van binnenuit opgegeten door de wespenlarven". Na dit opwekkende verhaal doemt het volgende gevaar op. Een behoorlijk uit de kluiten gegroeid exemplaar van de beruchte berenklauw, een inheemse plant. 'Uit de buurt blijven is het beste'. waarschuwt Titia. 'En mocht je er toch tegenaan lopen, dat deel van je lijf uit de zon houden want anders gaat het vreselijk branden". Na een boeiende ontdekkingstocht doemt de uitkijktoren bij de Kniplaan op, het eindpunt van deze waterexcursie. Als straks deze nieuwe brug over de Vliet klaar is, wordt dit mooie stukje natuur nog makkelijker toegankelijk.

Uit: Haagsche Courant, 12 juli 1999